Kendi ezgisinde habersizdi gece
Mutsuzluğunu geceyle tanıştıran avareydim
Çiziyordum geleceğin ütopyasını
Umutsuz bir aşkın yankısı vururdu yüreğim
Yitik çocuklara benzerdi gözlerim
Nasılda sağnak akardı güz yağmuru ah
Dal uçlarında titreyen damlacıklar ıslak toprak kokusu
Fırtınalı yaşam karşısında kırılan perçemin
Çiselemeye durunca nasılda güzelleşirdi ürpertin
Şarkı ve şiirlerin dizelerinde imgeydin
Yayla yokuşulu bal kokulu çiçekleri
Çiğerine çekercesine nasıl koklarsan
Öyle sevmiştim asiliğini
Kor rengi ızdırap olurum tek başımayken
Edirne’de Siverek’te Ardahan’da Bayburt’ta
Kavrum kavrum kavrulur
Acı bir çığlığa dönüşür bedenim
Kırk bin kahırla başucunda
Hasadını topladığın meradan
Kalkan her cenazenin
İki damla yaş bırakırdın ardında
Sen ki kaç zamandır inatla bu sevdayı sürersin
Sen ki insanlık adına tabular yıkansın
Sen ki kendi ipini ancak kendin çekersin
Bilmez misin nesillerdir bu kervanı güdersin
Kayıt Tarihi : 27.5.2006 20:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!