Bilmez, kimseler Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Gelme istemem, ne sev ne de gönül ver git hemen,
Aşk ne bilmedin, gönül vereni hep üzdün neden?
Geçti yıllarım, ne yaz ne’de güzel gün görmeden,
Geçmişim hüzünlü bir mazi, yazıktır aş-k’_ ıma.

Aşk ne bilmedin, yanan köze su döktün külledin,
Dert dolar gönül de, sevdiğimi sen hiç bilmedin,
Bil’ ki ben, canım gülüm diye severken gelmedin,
Geçmişim hüzünlü bir mazi, yazıktır aş-k’_ ıma.

Mehtabın güzelliğinde, sana hep baktım da ben,
Her bakışta gözlerin bana bakar. Hiç bakma sen,
Mehtabım da olsa bakma bana, var git üzmeden,
Geçmişim hüzünlü bir mazi, yazıktır aş-k’_ ı ma.

Yüksel’in yanar durur yüreği, bilmez kimseler,
Geçmişimde bir zalim kadını sevdim ”ner de ler,”
Hepsi geçmişimde kaldı, bana hep çok gördüler,
Geçmişim hüzünlü bir mazi de, bilmez kimseler.
Vezin şekli