BİLMEYİZ,GÖRMEYİZ, hep FARZEDERİZ..

…
Bigün başımıza bişey gelince,düşünmeyip,Kader der de geçeriz..
Bir sorunla,bir başına kalınca,ders çıkarmaz,kolay yolu seçeriz…
Bir haksızlık karşısında kalırsak,biraz uğraşır,sonra vazgeçeriz..
Yanıverse eskaza bir yerimiz, ” Yandım anaaaaam! ” diyerek aah! ederiz..
” En iyisi kendim aklım. ” demeyiz,akıl için kapı-kapı gezeriz..
Ba’zı şeyler,(GELİYORUUM! .) dese de,hislerimiz kuvvetli ya,sezeriz.. (!)
Bizden biraz güçsüzünü bulduk mu; acımayız,kafasını ezeriz! ..
Biri,bize bir derdini anlatsa,yardım etmez,” Neyse halin gör! . ” deriz..
Ahlâk dersi veririz de âleme,herçeşit naneyi kendimiz yeriz! ..
Anlayışı,hoşgörüyü kaybettik,çok kere zehiriz,ba’zan şekeriz..
Bir derde uğrasak, doktora gitmez; ,ağlar,sızlar,vızıldanıp-çekeriz..
Güzel bişey başımıza gelince,şükretmeyiz,oynar,güler,sekeriz..
Bir fırsat da geçmesin elimize! …zannedersin,bizden başkası keriz! ..
Çok kere de bonkörlüğümüz tutar,bolkeseden,ne de çok va’dederiz..
Birinden,bir ufak nankörlük görsek,yatar-kalkar,beddualar ederiz! …
Bilir-bilmez,en ufacık şeylerden,” ayıptır! .” der,utanır-ar ederiz! ..
Cemalettin! bu liste uzar-gider…Bilmeyiz,görmeyiz,hep farzederiz! ..

-ERDEK-07.12.2006

“