Bilmeyince Şiiri - Erkan Saltan

Beni böyle bilen kimdi,
Bilip dumura uğrattı,
Cümle derdime hekimdi,
Ve tarifsiz sadakattı.

Bitmeyen bahanelerde,
Gözüme inince perde,
Aklımın durduğu yerde,
Aklını yoluma kattı.

Nazenindi ince ince,
Bir başka idi sevince,
Kıymetini bilmeyince,
Geçilemeyen sırattı.

Gönül engin uçsuz derya,
Yeter miydi küçük dünya,
Anlayanı mest eder ya,
Anlamayana tokattı.

Bir tek şeye çok sağırdı,
Umutsuzluğa bağırdı,
Bu dünyada ne ağırdı,
Nice kayalar fırlattı.

Düşüyorken tutan bir el,
Dedi silkin kendine gel,
Ne ölümden başka engel,
O kaçınılmaz vuslattı.

Yaşıyorsun anı yaşa,
Bir ikramdır canı yaşa,
Sürdürüp devranı yaşa
Deyip konuyu kapattı.

Eziyete el vermeyen,
Umudu kökten dermeyen,
Vicdanı mı da görmeyen,
Biri gibi bana çattı.

Ne çok anlatmıştım oysa,
İkna olurdu kim duysa,
Vazgeçmene sebep buysa,
Sen bekle deyip anlattı.

Son durumu sorgulayıp,
Mahkemeyi kurgulayıp,
Yüreğinde yargılayıp,
Beni cehenneme attı.

04/06/2018