Bindokuzyüz On Diyorlar!

Onsekizbin âlem içre
Bize; avil, bön diyorlar
Müminlerle dolu hücre
Sizi bekler cin, diyorlar

İnsan görünen sûrette
Bunlar ülkede kesrette
Haramiler meşverette
Üstadımız kin diyorlar

Yarasa katarı düzdüm
Kâfileyle bile gezdim
Sık dokudum ince süzdüm
Ne yaparsın sen, diyorlar

Ol kapıdan girmek için
Metaını dermek için
Ebû cehle varmak için
Yolu göster sen, diyorlar

Haram ile karnın toksa
Bir şey olmaz akrep soksa
Yanında şeytanın yoksa
Sefineden in, diyorlar

Yarı Firavn, Mûsâ yarı
Ene’likte Nemrut kârı
Kalmışsın bir kemik deri
Bilmeyeceksin! Diyorlar

Akl firarda fikir meflûç
Sinek gibi havalan uç
Bize karşı ettiğin suç
Söyleyeceksin, diyorlar

Yüz yıl yürüdük izinde
İliği emdik, sizinde
Biz variken yeryüzünde
Gülmeyeceksin, diyorlar

Abdülhamidle bitti iş
Selânikten başlar finiş
Ensekökünüze biniş
Bindokuzyüz on diyorlar

Değermisin bir çakıla
Sızlanma, yanıp yakıla
Bizde olmayan akıla
Gelmeyeceksin, diyorlar

Ellâh vardır; dediğimde
Sizi yaratandır hemde
Bu kâfile bizim sende
Olmayacaksın, diyorlar

Boğazına dilini sok
Aç hâlinden bilmezki tok
Bundan sonra dahâ söz yok
İkâzımız son diyorlar

İdrâkle gözleri açın,
Dedim; yolunuzu seçin,
Dedi; ısınmamız için
Sen yanacaksın diyorlar

Bir sen kaldın kala, kala
Seni gidi sen budala
Kertiklediğimiz dala
Durma çabuk bin, diyorlar

Biziz emir, biziz hâkim
Bizden başka var ise, kim?
Tabâbette biziz hekim
Ölmeyeceksin! Diyorlar

Kulaklarınızı açın
Durmayın safları seçin
Yaşıyorsan senin için
Bu en iyi gün, diyorlar

Eriyip yok olacak ten
Dirilecekmiyim ki ben?
Haydi, bire İSLÂMİ sen
İlk gününe dön, diyorlar