Bilmeyeceksin Beni

Bilmeyeceksin beni,

Sesimi duymayacaksın,

Bir münzevî sabrıyla unutulmuş

Esvet bir gecede, fersiz bir kandil gibi

Süzüleceğim sessizce.

Gamhâne-i ömrümde saklı bir âhım var,

Figan-ı perişan, nam-ı mestûr…

Kimseler işitmez,

Rüzgâr bile dönüp de sormaz hâlimi.

Serâp gibi kaybolmuş gölgemde

Âvâre bir çerağ titrer,

Tenhâlık yudum yudum işler

Ruhumun derin hanesine.

Şeb-i yeldâlar uzar da uzar,

Lâkin bir seher vârid olmaz,

Gönül bir harâbede kalmış

Aşiyân-ı virânedir şimdi.

Ey mâzînin suskun hikâyesi,

Ey hüzn ü ıstırap ile yoğrulmuş kader,

Bilmeyeceksin beni,

Sesimi duymayacaksın,

Ve ben unutuluşun mahzeninde

Bir hatıra gibi solup gideceğim.

Ve ben unutuluşun mahzeninde

Bir hatıra gibi solup gideceğim.

Geceler şahittir gamıma,

Kırık bir ney gibi iç çeker yalnızlığım.

Serin bir zehr gibi işler içime

Zamanın remilsiz akışı.

Mehtabın solgun ışığına

Hasretle uzanan bir el gibi,

Bîkes ruhum sâhil arar,

Lakin her dalga, bir hicran olup vurur gönlüme.

Sükût, bir hançer gibi saplanır dilime,

Kelimeler, mahzun bir mazîde hapsolur.

Kalbimin harâbelerinde

Bir divâne gibi dolaşır hatıralar.

Ey fânilik, ey geçip giden seyyâl hayâl!

Hangi rüzgâr alır götürür beni?

Hangi hicret vuslata varır?

Hangi dua döner de bulur sahibini?

Bilmeyeceksin beni,

Sesimi duymayacaksın,

Ve ben unutuluşun girdabında

Son kelimemi de yutacağım.