Bilmeyeceksin Şiiri - Döndü Dülger

BİLMEYECEKSİN
Birde bakmışsın sessizce geçip gitmişim fani dünyadan.
Günler, aylar geçmiş nefesim kesilmiş, haberin bile olmadan,
Üzerimde otlar yeşermiş, örtüler serilmiş topraktan.
Beni yaşıyor sanacaksın, kemiklerim sızlayacak mezar taşımdan.

Hiç hissetmeyeceksin bile, ben yokum, ben meftalara karıştım.
Bir duan bile nasip olmayacak, buna şimdiden alışmalıyım.
Dünya gözüyle görmedin ki, ahirete vuslatı bırakalım.
Kokun karışırsa rüzgarlara, bir esinti olur belki orda koklarım.

Senin için dökülen sözler öksüz kalacak.
Dilden dile dolansa da muhattabı olmayacak.
Bu nasıl sevgiymiş deseler de, kulağın duymayacak.
Kağıda döktüğüm sevdamın damlaları kuruyup sahipsiz yok olacak.

En acısı da bilmeyeceksin sen sen diye kahrolduğumu
Bilmeyeceksin aşkınla sarhoş olup yok olduğumu,
Bilmeyeceksin sevdanla kor ateşler içinde yanıp tutuşduğumu
Bilmeyeceksin bir vardım, bir de yok olup toprakla buluştuğumu
Bilmeyeceksin yüreğini yüreğimde son nefese kadar esir tuttuğumu.
Bilmeyeceksin...
DÖNDÜ DLGR