Bilmesin kimse Şiiri - Abdullah Sezer

Dökülmüyor bazen dilimden,
Sadece süzülüyor gözümden,
Gizlediğim kadar,
Sakladığım kadarım da
Bilmez kimse halimden,
Yanıyor sanki yüreğim,
Bir alev, bir kor misali,
Gün gün, için için, eriyor gibi.

Kapanmayan yaralar var şimdi,
Saramadığım, sakladığım yaralar.
Ufacık bir şeyde, gün yüzüne çıkacak gibi,
Sarmak için verdim mücadelemi.
Anlamasın, bilmesin kimse halimi, görmesin içimi.

Gizledim her şeyimi, kırgınlıklarımı,
Yaralarımı, acılarımı, özlemlerimi,
anlamasın , bilmesin kimse dedim,
sakladım, gizledim.

Sonra bir kıvılcım misali,
yaktı kavurdu benliğimi,
sızlattı burnumun direğini,
ne demeli, nasıl söylemeli,
Bilemedim kendimi, dökülmedi dilimden,
süzüldü gözümden, şimdi yüreğim çıkacak gibi,
çıkacak sanki, yoruldum susturmaktan kendimi.

Yüreğim kanarken, göz yaşımdan çekindim ben.
Kimse bilmesin, anlamsın istedim de,
gizleyemedim işte yine, hem yüreğimden,
hem de gözlerimden. ÖYLE İŞTE...

ESİN ZALI & A.SEZER