Bilmesin Kimse Şiiri - Muammer Yalçın

Benimle sen bir de Rabbimiz bilsin
Başka hiç halimiz bilmesin kimse
Yeter ki beraber yüzümüz gülsün
İster yüzümüze gülmesin kimse

Gelir başımıza üşüşür şerler
Her olur olmaza hep bizi derler
Yalanlar uydurup bühtan ederler
Sırdan vermeyelim almasın kimse

Yar benim her şeyim gözüm kulağım
Tanrıdan diledim seni meleğim
Açtım ellerimi duam dileğim
İkimize sebep olmasın kimse

Hüzünler gelirse bazen maziden
Olur da yaşımız akarsa gözden
Ben ağlarsam sen sil sen ağlarsan ben
Gözyaşlarımızı silmesin kimse

Böylesi sevdaya bir ömür yetmez
Mahşere devreder ebedi bitmez
Kimsenin yıkmaya güçleri yetmez
Yalçınım kusura kalmasın kimse