BiLMESİN! Şiiri - Halil Gülşen

Sabah yeli, sevdiğime selam et,
Hasretiyle dolduğumu bilmesin.
Kapıya dayandı, ömr-ü nihayet,
Yola düçâr olduğumu bilmesin…

Kalbimde derman yok, dizlerimde fer,
Gözlerim dumanlı, ellerim titrer,
Ben yemeği yerim, yemek beni yer;
Onsuz nâçar kaldığımı bilmesin!

Duymasın da, çok özledim sesini,
Hissettim firakın emâresini;
Zulmetle gerilen, sır perdesini,
Gözyaşımla deldiğimi bilmesin!

Temşide uyandım, giydim abamı,
Titrek elle tutuşturdum sobamı,
Yalnızlık deşerken yürek yaramı,
Hayallere daldığımı bilmesin!

Behey Halil GÜLŞEN, geçti zamanım,
Tanemi aldılar, kaldı samanım…
Azdı romatizmam, sızlar her yanım,
Hastalanıp solduğumu bilmesin!