Bilmesin... Şiiri - Ayşe Manav

Gecenin karanlığında,
Sisler arkasında yüzün...
Ne zaman yalnız kalsam,
Ne zaman bir şarkının namesinde seni yaşaşam
..ve ne zaman bir şiir yazsam,
Zihnimde canlanır muhteşem gülüşün..
Gözlerindeki sevgi ışığı belirir gecenin karanlığında,
Ruhuma işleyip,
İçimi aydınlatan sözlerin düşer aklıma..

Ben zoru başarıyorum,
Yokluğunda dahi
Bir gün gelmeme ihtimalini düşünmeksizin,
Seni çok seviyorum..
Gözlerin geçiyor aklımdan bulut bulut
..ve gözlerine kendimi hapis ediyorum..
Sevgim, aşkım ve sen, kalbime acı verse de
Seni her geçen gün daha çok,
Daha çok seviyorum...

Yüreğim göçmen kuşlar misali,
Her gittiğin yerde seni arıyor,
Birgün çıkıp geleceksin umuduyla hala sana,
Tek sana,
Sadece sana kanat çırpıyor...
Ufukta günler, ayları deviriyor,
Umudumdan kan damlıyor,
Söylemeyin ona,
O bilmesin,

Geceler boyu uykusuz geçen günleri,
Tek tek saydığım yıldızlara eş olup,
Kadere nasıl sitem ettiğimi,
Geceler boyu tek sana,
Tek savdama nasıl dualar ettiğimi,
Söylemeyin bilmesin..
Bilmesin içimde kopan fırtınaları,
Gel_gitleri, kafamdaki nedenleri,
Sessiz kalıp uzaktan onu seyrettiğimi,

Söylemeyin, bilmesin..
Kıyamam gözlerindeki bir damla yaşa,
Yüreğinde hissettiği bir anlık sıkıntıya,
Gözlerinin buğulu bakmasına,
Dalgın gecelerin koynuna eş olmasına,
Şafağı doğmayan günlere uyanmasına,
Yüreğinde hasret acısını duymasına,
Kıyamam ona,
Söylemeyin o bilmesin..

Seni sevmek,
Yanımda olmasanda,
Kızarıp al al hasret cümleleri kurmasanda,
Sadece resimlerinde gözlerine baksamda,
Seni sevmek,
Seni içimde yaşatmakmış.
Ruhumun senle dolup,
Yüreğimin pınarlarından bir tek sana akmakmış,
Seninle çoğalıp, sende yok olmakmış..

Sen bilmesen de,
Benim kadar sevmesen de,
İçimde her geçen gün sevgini büyütüp,
Bir gün geleceksin ümidiyle,
Dolu dizgin hasretini yaşayıp,
Sana koşmakmış...
Seni sevmek,
Canımdan öte bende,
Bir can taşımakmış..