Bilmesin Şiiri - Melahat Çetinkaya

Kuşlar sakın söylemeyin o yare
Onu hala sevdiğimi bilmesin.
Bulamadım ayrılığa bir çare
Hüzün ekip derdiğimi bilmesin.

Mutluluk maskesi takıp yüzüme
Şuursuzca güldüğümü bilmesin
Onsuz hayat yük oluyor özüme
Hasretinden öldüğümü bilmesin.

Mutsuzluk uçurum düştüm en dibe
Kurtuluşum uzanacak dal ile
Yaktım düşlerimi ben bile bile
Canı dara çektiğimi bilmesin.

Geceleri düşlerime çağırıp,
Sayıklarken hep adını bağırıp,
Nedametin ateşiyle kavrulup,
Çıra gibi yandığımı bilmesin.

Anıların acıların üstüne
Umut sürüp sardığımı bilmesin
Aylar var ki hasretim gül yüzüne
Nasıl naçar kaldığımı bilmesin.

Dönse diye yaradana yalvarıp
Türbede mum yaktığımı bilmesin
Gönlümü tüm sevdalara kapayıp
Yollarına baktığımı bilmesin.

Hazanla savrulan yapraklar gibi
Yağmuru bekleyen topraklar gibi
Denizi arayan ırmaklar gibi
Çağlayarak aktığımı bilmesin.

Sır vermeyin gökteki yıldızlara
Dokunmayın şarkılara sazlara
Benzedi yüreğim bir yanardağa
O da yanar yakınıma gelmesin.