Bilmesem Şiiri - Mustafa Keleş

BİLMESEM

Bırak ayak izlerini,
Ben ararım seni…
Ardında bıraktığın yokluğunu
Dikerim yüreğimle ilmek ilmek…
Küllenmiş bir gül gibi şimdi düşlerim.
Sessizliğin ardına gizlenmiş hüzünler
Bir bir sobeliyor mutluluklarımı.
Kim bilir nerde şimdi tebessümlerin,
Yağmur saflığındaki berrak gözlerin?

Ben yılları ezip geçtim acımasızca.
Anlayamadım,
Ayaklarımın altında ezilenin
“Ben” olduğunu.
Kırık dökük bir yalnızlık şimdi
Yüreğimin payına düşen,
Yıkık viran bir sessizlik…
Yana döne kıvrıldı gözyaşlarım
Yanaklarımın ıssız topraklarına
Bata çıka tükendi, suskun…

Çekip gitse ömrümdeki “yaş”lar,
Eksilse bir bir
Ve küçümen bir çocuk oluversem.
Sussam bir köşe başında
Üstü başı toz,
Yüzü gözü toprak,
Dili yüreğinden habersiz…
Kimseyi tanımasam hani,
Anlamasam yürek hüzünlerini,
Kaybetmesem sevimli halimi
Ve bilmesem
“Sevmek” denen illeti…