Bilmenin yararı bilmeyene öğretmek,
İnanmanın yararı umudu yaşatmakmış.
Bilenler ülkesinde yaşayanların beyinleri aydınlık,
Yürekleri karşılıksız paylaşılan sevgiyle dolu olurmuş.
İnanmak, aydınlığın en asından sevginin en durusu damıtılarak ideal olana mayalanırmış.
Bunu bilenler, bildiklerini hayatlarının her adımına yaptıkları ve yaşadıklarıyla işleyerek, umudun evrensel bildirisini yazarlarmış.
Yazılanı okuyarak anladıklarını, rengarenk duygu yoğunluğunla gün boyu gülümseyen yüzler, yaşanan hayatı özgürlüğe resmederlermiş.
Bilgi öfkeyi anlamaya çalışarak gözler…
Bilmek öfkeyi dirence sürermiş.
Ne zamandır ülkemde,
Bilgi korkakların gözlerinde,
Bilmeyi gezlerken alçakların yürekleriyle,
İnanmak umuda kefen biçermiş.
Bunu, hayatın yaratıcı direnciyle,
Umuda özgürlük idealini emziren;
Bir renk,
Bir dize,
Bir yazılan görüp kaydını düşermiş.
Renk hayatı,
Dize sevdayı,
Yazılan insanı anlattıkça,
Bilgi…
Bilenle evrensel özgürlüğü,
Çağlara taşırken;
Sevginin nabız atışına tutunurmuş.
Yanı başında da,
Öğrenenin sureti dayanışma ile,
Bilgiye inananın insan yanı olurmuş.
Kayıt Tarihi : 24.11.2018 19:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!