Bilmemek Şiiri - Enes Aksoy

Yarınların kıyısında, aşkın nefes sesleri arasında
Hasret bayatlayıp yerini mutluluğa bıraktığında
Belki de en güzel şey bu lahzanın adını bilmemek
Ya da en güzel şey artık yokluğun tadını bilmemek

Necatın yumruğunu sıkması artık gerekmiyor
Ama ferdaların yeisi parmağımızda sallanıyor
Yeisler aşkın bayat çayında demleniyor
Kurtuldum sanmak güzel ama daha güzeli bilmemek

Kitapların kültür tarlaları elimde çimleniyor
Bir süre sonra gözlerim uzaklara gidiyor
Umduğunu bulamıyor kitaplarla beraber kapanıyor
Ne zor şey kemalin avucunun içinde olduğunu bilmemek

Kalbimi tanımadığım o an gözlerinde kaldı
Kalp atışlarımı dudaklarıyla okşadı
Gönül istedi canında kalmayı hayat bırakmadı
Aşık olmak güzel ama daha güzeli hislerin adını bilmemek

Zor evet damarlarında aşkın aktığı o anı resmetmek
Dudaklarından hayatını içine doldurduğunu hissetmek
Ama daha zoru dudakların aşka giderken şuurunu kaybetmek
Ya da sonunda kalbinin doğru anahtarını öptüğünü bilmemek

Umutları sözlerine aşıladım bir buselik kitabımda
Bir adım daha yaklaştım aşka şiir gibi yanaklarında
Bileğimi kırdım yokluğunda çalışırken adını yazmaya
Ne tuhaf şey şeklini çizsen de geleceğin resmini bilmemek

Aynı anda atıyor kalbimiz; belli şehrin nabzında
O yanımda hala; işte hayali avucumda
Yine geleceğini biliyorum okuyorum yarınımda
Aşkın öpücüğü bu olsa gerek; hissetsen de bilmemek