Bilmem Şimdi Ellerim Sen Kokuyor mu?

Küçücük yüreğimle aşık oldum sana İstanbul’um.
Hakkında söylenilenlerin tılsımıyla
Yavaş yavaş,
Henüz seni görmemiş çocuklar gibi,
Nefes nefes aşık oldum.
Hep seni anlatırdı bilenler.
İnanamazsın belki;
Ama gelenlerin elleri hep sen kokardı.
Merakla bekledim;
Tanışmayı,
Seni dinlemeyi,
Ellerimin sen kokmasını
Merakla bekledim İstanbul'um.

Şimdi ellerim sen kokuyor mu bilmiyorum.
Ama tanıdım, bu sen olmalısın.
Nefesin gökyüzünü ısıtıyor.
Tarih kokuyorsun buram buram.
Hani yar olmazdın kimseye ya!
Fatih mağrur bakıyor surlardan.
Yağmur bir başka yağıyor.
Güneş bir başka doğup batıyor
Yedi tepelerin ardından.
Tanıdım, bu sen olmalısın.
İşte bağrındaki nişane,
Sultan Ahmet, Ayasofyan.

Şimdi ellerim sen kokuyor mu bilmiyorum.
Ama sende gördüm
Hayatı.
Acısı denizleri köpürten
Sevdayı,
Seher vaktinde bir lokma için
Kavgayı,
Yaşayabilecek kadar cesur,
İntihar edebilecek kadar korkak
İnsanı,
Sende gördüm İstanbul’um.

Şimdi ellerim sen kokuyor mu bilmiyorum.
Ama deli kanlı arkadaşım oldun.
Sen tarihi bağrında taşıdın
Yıllarca
Bense, seni tarihinle yüreğimde yaşattım.
Sarp kayalıklar gibi keskin yaşadık
Sevdayı beraberce.
Kor kadar sıcak,
Güneş kadar parlakken dünyamız,
Beraber bekledik.
Ne zaman vuracak
Marmara’ ya yakamoz?

Şimdi ellerim sen kokuyor mu bilmiyorum.
Ama seni delicesine seviyorum İstanbul'um
Herkes söylemiş sana dair bir şeyler,
Şimdi ben de söylemeye çalışıyorum da,
Kelimeler birikiyor boğazıma.
Kız kulesini seyrediyorum
Üsküdar’dan.
Yaban güvercinlerini besliyorum,
Bir teravih çıkışı yeni camiden.
Eyüp çok mu güzel bakıyor piyerloti’ye,
Yoksa ben mi çok güzel görüyorum,
Bilmiyorum ama,
Şimdi oturup iskeleye,
Ben de seni dinleyebiliyorum
Güzel İstanbul’um.
Nazlı sevdalım.