Dünya ne kadar garip
Her şey nasılda yerli yerinde
Denizlerdeki su damlaları nasıl hep bir arada
-Tıpkı insan zerreleri gibi
Aslında her şey bi yanılsama
Kendime not bunu sakın unutma
Ben bir deliyim
Orta noktası olmayan
Hop bir uçta hop diğer uçta
İç içeymiş aslında uçlar
Noktanın içinde
Ha 0.7 ha 0.5
Yapayalnız bir çicek
Tek başına bırakılmış
Kökleri kuru toprakta
Su verin diye haykırıyor
Ama ne fayda
Duyan olur mu ki onu bu ıssızlıkta
Bir enkazın içindeyim
Anıların toz bulutları her yerde
Hangisini tutsam bilmiyorum
Nasıl böyle oldu
Sessizlik ve boşluk
Ne gidilecek bir yer bıraktın
Ne dönülecek bir liman
Hayalin kaldı içimde
Ellerini tutup dans ettiğim
O güzel ses tonun
Ve bana kattığın her şey
Bir gemi yaptım kağıttan
Hamurunda hatıralar
Silikte olsa yarım yamalak
-Yamalı bir gemi anılardan
Kederli yüreğim
Aklıma sen geldiğinde
Bir hüzün kaplıyor içimi
Bütünleşiyor acımla
Midemdeki ağrı
Göğüsümdeki sancı anlam kazanıyor
Senden son kalan içimde bu acı
Bir gün bitecek mi bu dans
Nasıl yani bir daha dönmeyecek miyim parmaklarımın ucunda. Beni an'a bağlayan, notalardan oluşmuş evrenin merkezine akan o derin bağ, Bana hayat veren bağ, bırakacak mı parlamayı?
Sonra ne olacak
Midemi uçuran bu gerçeklik, silinecek mi göz açıp kapayana kadar
Bir daha duymayacak mıyım sesleri,
en sevdiğim şarkılar...
Ah ben hep rahatsızdım meraklı gözlerden
Kalabalıkta birbirine dönüşen yüzlerden
Kısa burunlular inatçı olur derler
Eh ben bi hayli büyüttüm burnumu
Yıllar içinde eğildi öne doğru
Sevgiyi gördükçe ağlamak geliyor içimden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!