Bilmem Ne Zaman Şiiri - Hasan Hazani

Bir yanım umutlar bağlar dururum
Muradım olurmu bilmem ne zaman
Bir yanım ağıtlar ağlar olurum
Göz yaşım dururmu bilmem ne zaman

Yaz,baharım döndü sonbahar,kışa
Geldim ahuzarla yetmiş'li yaşa
Ömrüm geçti dert'le, keder'le, tasa
Huzurum bulurmu bilmem ne zaman

Yaşam için diyar,diyar dolaştım
Gurbet bana ben gurbete alıştım
Kahpe felek ile koştum,yarıştım
Bu kara talihim kururmu bilmem

Ateş attı evim, döşşek, kilime
Figan verdi yüregime, dilime
Ahtım silahımı aldım elime
Uzaktan, yakından vururmu bilmem

Zehir kattı içecegim, aşıma
Vurdu yüregime, gözüm, kaşıma
Nice dost'lar düsman oldu başıma
Onların yanına kalırmı bilmem

Prangaya vurdu elim, kolumdan
Çekilmiyor etrafımdan, yolumdan
Altımdan, üstümden, sağım, solumdan
Daha zulüm verip, alırmı bilmem

Hazani'yem canım, bedenden ayrı
Birisi, kırılmş, birisi eyri
Azaldı umudum bitiyor gayri
Başka umutlarım verirmi bilmem.
(h.hazani)