Bilmem ki Nerdeyim? Şiiri - Veysel Karahan

Bilmem ki nerdeyim, bir sevgi seli dörtyanım
Yalnız Ben Ulaşılmayan bir ada...
Bilmem ki nerdeyim?
İnatla yıllara Küsmüş solyanım..
İşte şimdi Boğuldum Zamanın Kollarında!

Bilmem ki Neden sustum? Damarlarımda kan Donmuş
Konuşamaz oldum kelimelerim dört duvar Arasında
Zincirlerim Kırıldı Naif ellerden, Bu hasret sonmuş
Umutsuz gözlerin ne çare Karanlığın Aynasında

Mezopotamya Sessizliği gibisin sır tutarsın Aşkını
İşte böyle sesinde büyür kırık kalbinin yazgısı
Nefesinde yaşatırsın imkansızlığını
Bedeninde emanetim ve dokunuşların tek hatırası

Rüzgarlara Anlattım İnadını, Fırtına Oldu
Güneşe anlattım Sevgini, Ateş oldu
Toprağa serptim gözyaşını, Nehir oldu
Gömdüm Anılarını