Bilmem ki Nedendir Şiiri - Aysel Tarcan 2

İflah etmem artık, bu gidişle ben
Bilmem ki nedendir, yarim eziyor
Her gün kahırlara sabredişle ben
Bilmem ki nedendir, yarim seziyor

Dört bir mevsimimi, hüzünler sardı
Taptığım yiğidim, her demde kırdı
Öyle çok severken, sırtımdan vurdu
Bilmem ki nedendir, yarim kızıyor

Mecnunum sevdalım, oydu sanmıştım
Hicranlı dünyamda, aşka kanmıştım
Kavuran sahramda, onsuz yanmıştım
Bilmem ki nedendir, yarim beziyor

Ne zormuş yarabbim, kahra uyanmak
İçin kan ağlarken, şevke boyanmak
Feryatta yürekle susup dayanmak
BİLmem ki nedendir yarim sızıyor

Anılar albümde, yollar arada
Vuslat vagonları konvoy sırada
Yüzüm gülüverse Ya RAB karada
Bilmem ki nedendir yarim tozuyor

Yürekten hüzünü siliversem ben
Huzura uyanıp, gülüversem ben
Rabbim emri verse, ölüversem ben
Bilmem ki nedendir yarim üzüyor

Aysel Tarcan