Bilmem ki Neden! Şiiri - Şair Elif

Dilim döndüğünde, dudaklarımdan suskunluk çıkıyor.

Gözlerim asıl, ışığa baktığında görmüyor.

Kulaklarımı her ses ahenkten öte yırtıyor,

Dizlerim sana deyince geri adım atıyor,

Bilmem ki neden? ?

Yalnız çektirdin acı ve ızdırap,

Kandıramaz artık beni zaman denen şu dolap.

Hasret, özlem, hikaye aşk bitince görünmez olur serap.,

Bilmem ki neden? ?

Yüreğim tabakta ki külleri yalar,

Doyan gönlüm açlıkta ferahlar.

Hani nerde yananlar, nerde ağlayanlar

Yerine oturmamış hiçbir şey duygular bile ayaktalar.

Bilmem ki neden? ?

BU GÜN GÖZ YAŞLARIYLA YIKADIM YÜZÜMÜ

Bu gün göz yaşlarıyla yıkadım yüzümü

Güneş doğmuş ben fark etmesem de

Aynaya baktığımda gördüm asıl hüzünü

Gücüm yetmiyor artık, hayat denen bu oyun beni hep ağlattı

Yapyalnızım ben, şimdimi açmıştım gözümü

Nasıl kızgınım kim kıyıpta gülücüklerimi ateşlere attı

Karma karışık hayat, çözemiyorum şu kördüğümü

Esen rüzgârlara bırakacağım yanan duygularımı

Bu gün göz yaşlarıyla yıkadım yüzümü

Beynim durmuş dünya anlayamıyorum artık anlattıklarını

Dağıtamadım yıllardır şu başımda ki kara bulutları

Yaşamaksa bu çürük teknede ki halim

Çok fazla su aldı boğulmak üzereyim

Bu gün göz yaşlarıyla yıkadım yüzümü

Kim fark etti ki, bunu kimler gördü

Aynalar mı kirlenmiş yoksa gözlerim mi sulandı

Aynalar silinmeyi mi unutmuş

Yoksa yüreğim mi mutluluğu

Bu gün göz yaşlarıyla yıkadım yüzümü

En can alıcı noktasından kim ısırdı aslan gururumu

Heybetli duruşundan vücudu erimeye durdu

Ne geceler dost ne de gündüzler

Hangi zalim yüreğimi yerlerde sürükler

Bu gün göz yaşlarıyla yıkadım yüzümü