Bilmem ki (fütur) garibi nasıl anlatsam

gafil yarım elmalı
elma füsünkar
renkleri siyah
yerinden sökülürken
maviye muhtaç

sanki
tetiği çeken ana mektubu
susmalı..an yüreği
bir yudum kurtuluş
asla tükürmez körlüğün
çocuksu gözleri
kalleş sırtında taşır
sahte kelebek uçuşları

uğramadığı köy kalmadı
şu..kapılarda girmeyen
ekmek parası
sanki
geceler güneşi doğurduğunda yarım kaldı

cebte kimsesizlik
sahipsiz tren vagonu
gözbebeklerinde
susadı iç deyince
sokakları

garibin yalanı masumluğunda

ince elveda..

"nasıl olsa insan kendince
bir bahar buluyor ardından yaraları saymakta..."