Bilmem ki sen benim neyimsin.
Her şeyim desem, o da değilsin.
Eline düştüm bilmem ki neyim.
Düştüm demeye dilim varmıyor.
Sen artık benim hiçbir şeyimsin.
Sokağa attığın o soğuk günde
Hüznümü sır ettim yığdım içimde
Adımı anarak günün birinde
Ah ettim duymadın yıllarca beni
Oysa ummanlarca sevmiştim seni
Bilsen nasıl da özledim veda buseni
Katlime fermanı sen yazacaksın.
Her mihnet kabulüm dedim Cahitçe…
Necip Fazıl gibi düştüm kaldırımlara her gece…
Göllerde bu dem bir kamış olsam şimdi Haşimce…
Kayıt Tarihi : 7.4.2022 11:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/07/bilmem-ki-125.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!