Bu kaçıncı yalnızlık şiiridir, kim bilir…
Ben yalnızlığımı severim...
Sevmişimdir hep gecenin hüznünü
Zaman zaman görünmüştür gözüme, silueti yalnızlığın
Kimi, kalabalığın ortasında,
Kiminde de en sevdiğimin yanıbaşında…
Nefeslerin sessizce karıştığı anlarda
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Çiçek değiliz dalından koparılıp vazoda kuruyacak.
Sevmeyi çok sevmekle öldürebiliriz yalnızlığı.
Bir aşk dilime düştüyse.
Gönülde derindir sevgiliye s/özün izi.
Yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta