Bilmem kaçıncı yalnızlık şiiri

Bu kaçıncı yalnızlık şiiridir, kim bilir…
Ben yalnızlığımı severim...
Sevmişimdir hep gecenin hüznünü
Zaman zaman görünmüştür gözüme, silueti yalnızlığın
Kimi, kalabalığın ortasında,
Kiminde de en sevdiğimin yanıbaşında…
Nefeslerin sessizce karıştığı anlarda
Bir baktım yalnızlık, gözlerimi diktiğim tavanda…
Aşk bu evi terk edeli yüzyıllar olmuş,
Ben ancak büyüyebildim…
Gözlerim, gözbebeklerim büyüdü karanlığımda…
Bir adam vardı dev misali
Ne yüreğime, ne yere- göğe sığdırabildiğim...
Eridi potasında yüzyılların, o koca dev…
Diyalektiğinde öğrendim hayatın,
Masalsı bir anlatımla üstelik…
Dev nerede?
Dağa kaçtı.
Dağ nerede?
Yandı bitti kül oldu…
var olan hiç bir yok olmadı bu dünyada
Geriye yüzyıllık yalnızlık kaldı küllerinden
Duvarlarımda…