Günler su gibi aktı, ömür kırka dayandı.
Başımdaki rüzgarın bilmem farkında mısın?
Ardımda bıraktığım çöp yığını yangın var.
Geç gelen baharların bilmem farkında mısın?
Mazi olan günlerin yıkıntısından doğan.
Yeşeren dallarımın bilmem farkında mısın?
Ne zor bir hayat vardı sırtımda kambur gibi.
Eriyen zamanların bilmem farkında mısın?
Beni sende buldum yar seni sevdiğim zaman.
Bir yorgan gibi sevdan üstümü örtüp saran.
Ardımda koca enkaz maziden arta kalan.
Senli rüyalarımın bilmem farkında mısın?
Bir dağın yamacında oturup ağladığım.
Sevda denen ateşle kalbimi dağladığım.
Ruhumu düğüm düğüm gönlüne bağladığım.
Sende kalan yanımın bilmem farkında mısın?
Düşüyorken bir yardan elini tutuyordum.
Kaybettiğim seni ben kendimde buluyordum.
Bazen nehir oluyor içime doluyordun.
Yanım yörem diyorum bilmem farkında mısın?
Kendimi alıp birden yalnızlık ülkesinden.
Arındırdım kendimi ruhumun öfkesinden.
Kaçıp gittim çilenin karanlık gölgesinden.
Aydınlık sabahımın bilmem farkında mısın?
M.M
Kayıt Tarihi : 7.9.2012 20:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
7+7 Hece vezniyle yazılmış. Bana göre yazılması zor olan bir ölçü. Ve de bir o kadar güzel akıcı. daha nicelere dost
TÜM YORUMLAR (2)