Bilmem bu havalarda içim neyi dağlar?

İçim bir han pazarı
Hangi yanından girsem solgun çiçekler, solgun yapraklar dolu
Kapıların deliği sarı, turuncu renkleriyle kahveden han a renk katar

Kapılar vardır bekleyeni ile dolu
Kapılar vardır, tokmağına el sürülmemiş

Saksısı apartman koridoruna yaslı çiçeğin görücüsü misafirlerdir
Saksısı dışarda serili, etrafı çimenlerle örtülü çiçeklerin; ya görülmeden basılan ya görülüp kokusu çekilen merhabalarla dolu günleri geçer

Sen her zaman gönlüm de olduğundan, ne sararır ne solar kalbim
Seni barındırırken içimde, nasıl dışarının sert rüzgarı seni alsın
Seni öylece koruyorum düşlerden, iğneli tellerden.
Her yolun, sana bakmasını kuş sesleriyle doluşmasını ve maviliklere yeşilliklere boğulsun istiyorum
Yürüdüğümde çekerken havayı, sararken ağaç gövdesini, her solan yaprağa yeniden dokunup can vermek istiyorum,

Bakışların içimi ısıtır en soğuk zamanlarda bile o yollardan geçerken...
Çünkü her doğa güzeli seni hatırlatır, Gidene kadar her toprakta senin kokun ayaklarımdan başıma siner.

İçim bir yaprak kıpırdamasi , şişmiş damarları ile,
Nasıl bir kökten geliyorsun ki dallarda kıpır kıpır olur içimde yağmur damlaları...

Sen boşalan yağmur divanesi
Sen yükselen başak taneleri
Sen yapraklardan aşağı çisil çisil yağan yağmur,
Ve sen ateş böceğinin en kutsal ışığısın
Ne yakar ateşin ne ısıtır
Yalnız gözlerimi kamaştırır.