Bilmem, bildiremem Şiiri - Mehmet Çoban

Hangi rüzgâr çarpar yüzüme
Estirir duygularını kalbime
Bilemem
Bilmeden yürürüm, düşünemem

Doğanın sessizliğinde
Sessizlik içimde
Yangın
Aklım, duygularım dalgın

Rüyaların ötesine geçtim
Yaşamın gerçeklerinden uzak hayalleri seçtim
Yaşayamam
Yaşadıklarımı algılayamam

Rüyalarım, gerçeklerim kırmızı çizgilere takılır
Aklım pul olur, mezatlarda satılır
Serseri düşünceler beni saptırır
Dönemem
Döndüremem

Açılan, saçılan toplumda yaşarım
Kapatılmış duygulara, düşüncelere şaşarım
Bir devre kurban edilen insanlıktan kaçarım
Söyleyemem
Söyletemem

Mezatlarda her şey ucuz, insanlık pahalıdır
Yalanlar, riyakârlıklar açık, gerçekler kapalıdır
Anahtarları tarihin gizinde saklıdır
Bulamam
Bulduramam

Alkışlar tutulur yalanlara
Aydınlık denir karanlıklara
Aydın denilir inananlarına
İnanamam
İnandıramam

Kuş sesinden, kurbağa sesine
Kirli bir rüzgârın esintisine
Çıkarım bulut üstüne
Sorarım gerçeklerden ne kaldı geriye
Bilemem
Bildiremem

05.11.2013 – İzmir