Bilmem Allahım Şiiri - Mete Ekici

Ne söyleyim,ne diyeyim bilmem ki
İçim kan ağlıyor,bir kez gülmem ki
Geçip gider ömrüm,mutlu olmam ki
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

Neşeli insandım gülemez oldum
Şu dünyadan bir tat alamaz oldum
Kaybettim sadeti bulamaz oldum
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

Her şeyin sonunda çıkar var iken
Dost bildiklerin bile olmuşsa diken
Hep yalnız kalışım boynumu büken
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

En yakının bile dinlemiyorsa
Dinlesede dahi anlamıyorsa
Elin dediğini o da diyorsa
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

Sevgi denen nesne tükenmiş artık
Kalbim param parça her yanı yırtık
İyiye,kötüye denirse sürtük
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

İnsanlar birbirin kötülemekten
Boş sözlerle kafa ütülemekten
Hasete uşaktır,vazgeçmiş haktan
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

Gözüne bakarak yalan söylerler
Doğru söyleyenle gönül eğlerler
Senden değil,kuldan dilek dilerler
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.

Garip ozan sende düşersen dile
Öyle sözler var ki denmezki ele
Atarsın içine,tükenmez çile
Kime ne diyeyim,bilmem Allahım.