Bilmem Şiiri - Mehmet Özcan

Ayrılık dediğin, bir acı hapmış,
Onu da ben gibi, garipler yutmuş,
Hasretle yalnızlık, elimden tutmuş,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.

Öldüm demiştim ya bedenen değil,
Hasretin veriyor ruhuma zehir,
Özleminle geliyorum peşinden bil,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.

Seni sevdim başka suçum yoktu ki,
Sana olan aşkım öyle çoktu ki,
Bu ayrılık beni öyle yıktı ki,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.

Karanlıklar sardı, dört bir yanımı,
Hayırsız oluşun, aldı canımı,
Hiç kimseler, sormaz oldu halimi,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.

O masum edanla, hemen kandırdın,
Aşkının ateşine, beni yandırdın,
Ayrılık acısını, bana tattırdın,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.

Divaneye döndüm, mahvettin beni,
Hayatım boyunca, unutmam seni,
Serabın soldurdu, bu naçiz teni,
Çek götür bakalım, son durak nere,
Ölmüşüm ben zaten, bilmem kaç kere.