Bilmem Şiiri - Mesut Tari

Bilmem nasıl geçmeliyim karanlık sokaklardan
Her adımda çığlıklar, ardımda hayaletler
Bir el tutar elimden gölgeler diyarından
Kala kaldım öylece akmaz oldu saatler

Bilmem nasıl bakmalı gözlerim gözlerine
Bu yokluk diyarında boynumda kelepçeler
Ararken ben kendimi yıldızlar hece hece
Gökyüzünü kapladı boşluktaki hayaller

Bilmem nasıl uçmalıyım kırık kanatla sana
Dipsiz bir kuyudayım göğe yükseldi eller
Dolaştım diyar diyar bulamadım bir mana
Gözlerinde kayboldu gözlerimde geceler

Bilmem nasıl çözeyim sırrını düğüm düğüm
Fırtınalar kopuyor kıp kızıl dağların ardı
Yalın ayak yoldayım hayalindi gördüğüm
Uyan gözlerim uyan gündüzü gece sardı

Bilmem daha doğar mı dağların ardında güneş
Savrulurken boşluğa akarken yarıklardan
Avare dolaşırım sade ortada bir leş
Titreyen mum ışığında koşup durdum ardından

Bilmem hangi yollarda bulurum ben izini
Asumanda ararken yıldızlar söndü tek tek
Son bir kez sarılsam ah bir tutsam elini
Karışsam deryalara savrulsam sonsuza dek

Bilmem nasıl dayanır yokluğuna bu gönül
Döküldü kelimeler beyhude geçti ömür
Eridim ellerinde kaldım bir avuç kül
Yaralı kır atımı artık ne yüne sürersen sür