Bilmem... Şiiri - Halil Hasoğlu

KARACOĞLAN`A SELAM OLSUN!

BİLMEM.....

Şafakta bir yıldız akıp gidiyor.
Sap bana; desem mi, sap demesem mi?
Yüreğimde şimşek çakıp gidiyor.
Çarp beni; desem mi, çarp demesem mi?

Bir güzel kalbimi yakıp duruyor.
Cilveli nazları takıp duruyor.
Simâsı mehtaba râkıp duruyor.
Bilmem; kal desem mi, kal demesem mi?

İnce belikleri sarkmış gidiyor.
Zülüfleri yana yıkmış gidiyor.
Şavkı vurmuş aya, çekmiş gidiyor.
Bilmem; dur desem mi, dur demesem mi?

Bakışları sanki güneş ışığı.
Deliye döndürür; ozan, aşığı.
Saf altına lâyık kapı eşiği.
Bilmem; yap desem mi, yap demesem mi?

İkide bir of çekerim derinden.
Başım döner bahar tüten terinden.
İçim titrer gözlerinin ferinden.
Bilmem; yak desem mi, yak demesem mi?

Bağına bülbüller konar, şakışır.
Beyaz güller buram buram kokuşur.
Ak gerdana zümrüt, elmas yakışır.
Bilmem; tak desem mi, tak demesem mi?

Kemeri kavramış kıvrak belini.
İbrişimden örmüş ipek tülünü.
Kelebekler konan saçın telini.
Bilmem; ör desem mi, ör demesem mi?

Hiçbir tad kalmadı ekmek aşımda.
Duramam yerimde, aklım peşinde.
Çıkmaz hayâlimden, gördüm düşümde.
Bilmem; uyansam mı uyanmasam mı?

Endamı çevirmiş dörtbir yanımı.
Kışın bile kaynatıyor kanımı.
Bakışları, alır gibi canımı.
Bilmem; el etsem mi, el etmesem mi?

Kızıl elma gibi ala şakaklar.
Balı aratmıyor kibar dudaklar.
Kalemi çatlatır, nârin parmaklar.
Bilmem; sar desem mi, sar demesem mi?

Melek yüzlü, nezîh, şirin endamı.
Çılgına çevirir, yiğit adamı.
Sevgisi bırakmaz iki yakamı.
Bilmem; yâr desemmi, yâr demesem mi?

Vurursa kalbimden, bir güzel vursun.
Cefâsı, ömrümü kasıp, kavursun.
Gelirse ecelim, elinden olsun.
Bilmem; çağırsam mı, çağırmasam mı?

Benden selam olsun tüm eşe dosta.
Kapıldım güzele, sînem hep yasta.
Düştüm yataklara, derdinden hasta.
Bilmem; dirilsem mi, dirilmesem mi?

Kederli der; bırak, gidesi dursun.
Gönül istiyor ki; gelsin, taht kursun.
Karacoğlan, atam; huyum kurusun.
Bilmem; uslansam mı, uslanmasam mı?

Kederli©Almanya, Şubat 1972 -31.01.2006