Gittikçe soluyor baharın rengi.
Her düşen bir yaprak, ömrümün dengi.
Bozuldu hayatın artık ahengi.
İlkbahar gönlüme düşer mi bilmem.
Özlemek özenmek kaderim oldu.
Geceler gündüzler hasretle doldu.
Bir ah mı ardımdan geldide buldu.
Hasretim vuslata döner mi bilmem.
Allah'tan gelene eğridir başım.
Evlatsız girecek kabre naaşım.
Pınara döndüde gözümde yaşım.
Tutuşan yüreğim söner mi bilmem.
Haddime isyanlar yakışmaz haşa.
Evlat hasretiyle geldim bu yaşa.
Yönünü kaybeden döndüm bir kuşa.
Hayalim gerçeğe döner mi bilmem.
Sonbahara döndü bütün yazlarım.
Sarardı kurudu gönül bağlarım.
Yavru hasretine tüm dualarım.
Dualarım kabul olur mu bilmem.
Kayıt Tarihi : 23.1.2021 17:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yavru hasreti.
![Sedat Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/23/bilmem-327.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!