Bilmem Şiiri - Muhsin Köktürk

Bir yuva yaptım gönlüme yâr için,
Gelir de kapımı çalar mı bilmem.
Sevda dolu yüreğim yansın diye,
Aşkını bana salar mı bilmem.

Güzel bakar, yürek çarpar, del’olur,
Gönül çoşar, sevda taşar, sel olur,
Özden uzak sevgi durmaz, yel olur.
Göz yârsiz uykuya dalar mı bilmem.

Akıl tutsak olmuş, yürek hastadır,
Yârden uzaktayken gönül yastadır,
Sözüm katı kalpli, zalim dostadır,
Sevgisi ruhumu yalar mı bilmem.

Bir kez tutsam o incecik belinden,
Zehir olsa içerim yâr elinden,
Kurtar beni eşin dostun dilinden,
Aşk çiçeği yoksa solar mı bilmem.