Bilmem Şiiri - Ahmet Arif Korkmaz

Canım sevdiğim ikindin çıkmıştı yola
Kavuşupta evine vardı mı bilmem
İşten güçten sızılar girmiştir kola
Uzanıpta yatağına girdi mi bilmem

El sallayamadım ardın sıra giderken
Mis gibi kokun burnumda tüterken
Evinin etrafını sanki tavaf ederken
Gönlünü sokağına sardı mı bilmem

Giymiştin ilk gün turuncu ile karayı
Mesafeliydik gayet açmıştın arayı
Sevdanın içimde açtığı yarayı
Tuz döküp üstünü sardı mı bilmem

Kerem Aslı’dan ayrı boynunu eğe
Çöle düşmüş dertten mecnun ağa
Ferhat hasretinden çıkınca dağa
Şirinine haber verdi mi bilmem

Ahmet Arif sen hep Esma’yı düşün
Özlemekten gayrı dökersin yaşın
Çileden beladan hali olmaki başın
Gün yüzü olsun gördü mü bilmem