Kimi zaman ben bile anlamam, kalemimin dilinden.
Beyaz kağıtlara değilde, yalçın kayalara çarpan dalgalar gibidir sesi,
Ayağımın altından kayar yeryüzü, sıkıca tutunduğum umudum,
Sözlerim kadar var olduğum bir dünyanın gökyüzünden salındığım,
Nedense kırmızı? yada da kan kızılı? damlalar kıran soğuk mat kayalıklar,
Ben, sade bir sukutun gölgesinde korkumla pusarım…
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta