El oldum uzaktan hep baktım sana
Düşlerimde bile dokunamadım
Mutsuzum sadece sensizim diye
Yüzüme mutluluk takınamadım
Divane ugrunda yanıyor gönül
Seni sevdiğine pişmanmi bilmem
Nasilda perişan eyledin beni
Bana yarmi oldun düşmanmi bilmem
Seven olmazki hiç ben gibi seni
Sevsede uğruna yakmaz gönlünü
Feda ettim gitti tüm hayatimi
Hiç kimse yoluna sermez ömrünü
Oyle bir boşluğa düştüki gönül
Sensiz yaşasami ölsemi bilmem
Şimdi bu zavallı haline bakıp
Her gün ağlasamı gülsemi bilmem...
Kayıt Tarihi : 1.9.2008 22:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Balcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/01/bilmem-106.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!