bilemezsin nelere göğüs gerdi bu yürek
yeri geldi ateş oldum yaktım
yeri geldi kendi ateşimle de yandım
su oldum gözyaşımla
yangınımı da söndürdüm
unuttum gidenleri kimselerde kalmadı
ve ben o yangından kalan yaralarımı
yalnız sardım..
sen ki bilemezsin küçüğüm yalnızlık ne demek
için kor ateşlerde yanarken
bedenim hep üşümekteydi
sen daha hiç birini yaşamadın ki..
küçüğüm ömrünün en güzel çağındasın
gözlerin şimdiden yaşarmasın
elbette aşk yaşayacak zamanların da olacak
o güzel gözlerine yakışan mutluluk
bir gün senide bulacak
belki zaman içinde yenileceksin aşka
belki de yaşayacaksın yalnızlığın en beterini
ama sen yine de yol yakınken
uykuların bölük bölük yaşanmamışken
unut beni
çünkü olamam ben senin umudun sevgin kaderin
sadece şunu bilmelisin..
değilim senin can evin
ve bu aşk yaşanmadan bitmeli…
Kayıt Tarihi : 18.8.2023 21:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!