Bilmelisin eyyy İNSAN =2

Ben ki seni bulmanın,yollarına düşeli,
Ateş yanarken kalp'te,olamadım neşeli.

Başımı vurmadığım,hiç bir kapı kalmadı,
Kalbim mutmain olup,tatmin cevap almadı.

Ta ki senin kitabın,Nur'larına kapıldım,
Her soruya bin cevap,ben aklen ilzam oldum..

Ben hattımın fevkinde,bir yükü omuzladım,
O'na hizmet uğrunda,ölü idim sağ'landım.

Yapamama korkusu,beni linç ede dursun,
Benim ölmem bence hiç,yeterki hizmet olsun.

Bu ulu vaziyfeyi,lûtfeden'e bin şükür,
Benim davam çok yüce,kendim olsam'da hakir.

Bir pervane misali,Nur'a canımı attım,
Bin bir çilede olsa,bilmek zevkini tattım.

(Bilgimi sergileme) ,fırsatını ver RABBİM,
Senin Din'in uğruna,ölmek nasıl gör RABBİM.

Önce senin varlığını,isbat etmem şart oldu,
Beynimize malisef,kuşku sineği doldu.

Sana karşı çıkanlar,neslinin sefiller'i,
Sanki birer boş kovan,kör şeytanın dilleri.

Adetullah kanunun,esbabların perdesi,
Gözlerini kapatmış,şer'inin sinsilesi.

Gözlerini yummakla,güneşi yok sayanlar,
Ömer Çetinkaya der,gelin Nur'u duyanlar...

06,06,2006