Bilmeli Şiiri - Ömer Dalman

insan -bilmeli-

ben yedeksubay öğrenciyken
akşamları 'etüt'lerimiz olurdu.
bir görseydiniz;
millet sanki mezun oldukları okullara doyamamış gibi
nasıl da harıl harıl ders dinliyor
notlar tutuyor
sonra da ders çalışıyor!
inanılmaz bir irade! ..

bense
ne boka güvendiysem
bütün etütlerde
çok uzun ve edebi mektuplar yazmıştım
ara sıra da
hocanın yüzüne bakardım
-dinliyorum- zannetsin diye! ..

kafam nasıl duru, nasıl temiz
hiç anlatmayım bile! ..

ve işte o sınav günü geldi sonra...
o harıl harılcılar heyecan doldu.
yüksek not alacaklar ki
istedikleri yere 'yedek subay' olarak gitmeye
hak kazanacaklar.

olan oldu...
ben bütünlemelere kaldım.
ama hala bir şeylere güveniyordum
gören 'aptal cesareti' der
ya da 'torpilli' der! ..

bütünlemeye de girdik sonra 8 kişi
hoca zaten yalnız bıraktı bizi ki
geçebilelim...

Geçtik te zaten! ..

sonra birgün
nakledileceğimiz yerler seçilecekti kura ile
kalabalık ve depresif bir ortam...
kimi çeken güldü, zıpladı
kimi çeken ağladı doğuya gidecek diye...

sıra meslek kuralarına geldi
adım okundu
gittim, çektim.
'İstanbul' çıktı...

yüzümde yine o aynı 'aptal güven'
sevindim tabii ben de
ama ivmem öyle büyük değildi
ben zaten güvenli ve emindim.

insan -bilmeli-
bazen, gerektiğinde
kendisinin 'muaf' olabileceğini bilmeli...

(Şubat 2006)