Bilmeli... Şiiri - Mehmet Şahan

İlim kervanının geçtiği yolda,
Menzile varacak izi bilmeli…
Âlim fermanının seçtiği kulda,
Saraylar kuracak bizi bilmeli…

Sözünün esiri olmadan önce,
Yüzünün tesiri solmadan önce,
İnsanda kusuru bulmadan önce,
Ağzından çıkacak sözü bilmeli…

Cahil kalan uşak döver başını,
Ehil olan kuşak över başını…
Doldurunca başak eğer başını,
Doluya bakacak gözü bilmeli…

Özdedir mutluluk, özdedir değer;
Cevherin kaynağı özdeymiş meğer!
Coşkun seller gibi çağlarsa eğer
Dillerden akacak özü bilmeli…

Rahleyi, secdeyi; günü kavrayıp,
Kıbleyi, Kâbe’yi; yönü kavrayıp,
Şahan’ım, son anı; önü kavrayıp
Mevlâ’ya dönecek yüzü bilmeli…