Bilmek İstemiyorum Şiiri - Hamza Alpaslan

Bugün yine çok uzaklardayım çiçeğim
Burukluk üzerimde şekersiz çay tadında
Hiç bir şey bilmek istemez haldeyim
Bildiğimde yüreğim kanıyor sızım, sızım
Kendimi aldatıyorum ayan beyan
Bu çok kötü biliyorum birtanem
Bilipte bilmek istememek facia
Dağıtır durur tüm benliğimi arsızca
Haydi diyelim ki zorladım kendimi
Bildiğimi bileceğim dedim artık
Olmuyor ama yapamıyorum bir türlü
Çok ağır geliyor kaldıramıyorum bu yükü
Senin beni sevmediğini bilmek mi?
Yoksa şuracıkta ölmek mi daha evladır?
Bilemezsin tabi yakamoz gözlüm
Benim tasım da tarağın olmadı ki hiç
Kırlara her çıktığımda çiçeklerle konuşurum
Karıncalarla dertleşir ahvalimi anlatırım
Kuşlara sorarım usulca çaresizliğimi
Hepsi küsmüş gibi sağır ve dilsiz
Dün minnacık bir çalı kuşu kondu avuçlarıma
Bilirim senin derdinide dermanınıda dedi
Demeyeceğim ama umutsuz bir vakasın sen
Öyle tutulmuşsun ki nasihat kar eylemez
Haklısın dedim lakin elimde değil
Asırlardır seviyorum onu bilemezsin ki
Ondan vazgeçemem Dünyanın mihveri odur
Kazara gönlümden düşerse yaşam durur
O seni sevmiyor sadece haline acıyor dedi
Olsun yüreğimde erittiğim kurşun gibidir
Çökmüş en ücra hücreme kadar zehri
Seveceğim, sevmek zorundayım
Varlığımın gerekçesi