Bilmek istemem. Şiiri - Veysel Alkan

Ardına bakmadan vurup kapıyı,
Çekip giden birine ben insan demem.
Bana bunca çileyi böyle acıyı,
Reva gören ne halde bilmek istemem.

Anıyorum her zaman dilde beddua,
Adı bende gizlidir sorulmasın ha!
Yıkılsa da başına kurduğu yuva,
Kederlenen ne halde bilmek istemem.

Pişman olupta birgün ettiklerine,
Dönmeyi düşünse de sevdiklerine.
Sevdiğini sorsa da gördüklerine,
Ümitlenen ne halde bilmek istemem.

Enkazımın altında çürüsün ömrü,
Zehir etsin gününü bu kısır döngü.
O hep beni kırarak,yıkmıştı çünkü,
Af bekleyen ne halde bilmek istemem.

Sebepsiz gidişini açıklasa da,
Hatasını anlayıp ayıklasa da.
Gece gündüz ismimi sayıklasa da,
Aşk öldüren ne halde bilmek istemem.