BiLMEK Şiiri - Mustafa Yaralı

Gittiğimiz ne taraf, yolumuz hangi yoldu?
Neyi ne kadar bildik, bildik ise ne oldu?
Hangi huyu terk ettik, yerine neler doldu?
--Çok az bilgisi olan, çok şey bilirim sanır,
--Bilgiçlik taslayanlar, kendini de zor tanır.

Bilgilerin birçoğu menfaatle hudutlu,
Akılları cinlikte, fikirleri bulutlu,
Belki yüz binde bir, hakikate Şuhutlu,
--“Bilenlerle bilmeyen bir olmaz” diyor Allah,
--İnandım iman ettim, şahidim vallah billâh.

Bilmemek ayıp mıdır, bildim demek hüner mi?
Bilgiler her beyine, aynısıyla girer mi?
Bilmeyenler ağlarda, bilge olan güler mi?
--Hissedişler, sezgiler, anlayışlar değişir,
--Ancak; bilgi bilgiyi, bilenlerle sevişir.

Bilmediğini bilen, bildim diyenden üstün,
O Fazilet sahibi, onuruna çok düşkün,
Kitap yüklü merkepler, Küheylan ata küskün,
--Çok okumuş kimseler, dünyayı karıştıranlar,
--Az bilip öz yaşayan, küsleri barıştıranlar,

Bildiğini bilenin, arkasından gidilir,
Bildiğini bilene, uyan artık denilir,
Bilmediğini bilen, belki adam edilir,
--Bilmediğini bilmez; en mürekkep cahildir,
--İnsanlıktan ihraç, şeytanlığa dâhildir.

“Biz insanı bilici yarattık” diyor Mevla,
Zarar veren bilgiden, bilmemek daha evla,
Erdeme talip kişi, kimseye olmaz bela,
-- İçinde kandil yanar, dışına ışık verir.
--Her yöne ziya saçar, karanlığı giderir.

Baştan sona ziyandır, bilgisiz geçen ömür
Bildiğiyle yaşayan, Hakça bakar Hak görür,
“Âlim ölse de yaşar, cahil yaşarken ölür”
--Bir bilen var yaralı, bilenlerin üstünde,
--Erişince görürsün, Onu gönül rüştünde.

23.04.2010…….Mustafa YARALI