Bilmediniz siz hiç o duğunun öyküsünü

Bilmediniz hiç siz o doğunun öyküsünü

Duymadınız kurşun seslerini.
Geceye bırakmadınız düşlerinizi,
Zehirden acıları kundaklayıp bir çocuk gibi
Saklamadı anneleriniz göğsünde.

Kaya yosunlarından kına olmadı avuçlarınız,
Naylon ayakkabılarınız olmadı hiç.
Sesinize karışmadı bir başka ses bir başka dil.

‘’Malan barkır’’ diye acı bir türküyü
Bir çelişki ile sevincinizde söylemediniz hiç
Bilmediniz hiç, gece nasıl ağır bir yalnızlığı getirir.

Reçh vurup küçüğünüzü vermediniz bir kurtağzına karda
Vurulmamış bir abiniz, sürgünde hasret çeken mektuplar
Bildiğiniz toprağa mülteci olmadınız hiç.

Değerleriniz görülmedi hiç iki basamaklı sayılarda.
Aynı dilde hüzünlenmedik biz.
Büyük kentlerin yasakları girmedi sokaklarınıza, evlerinize.

Soğuk büyük nehirler salmadınız hiç çığlıklarınızı
Kabul görmemiş bir esmer kimliğiniz ve
Uzaklara kaçıp gitmek özlemi karışmamıştı gurbet türkülerinize.

Sözleriniz aralamadı hiç kayıp benliğinizi küskün bir selvi gibi kırılmadı dalarınız

Nenem ipek bir kumaş içinde
katlayıp saklamıştı dilini
şifrelenmişti öyküsünü ve gen haritasını
unutulmak nenemin en büyük
korkusuydu

şiir :fuad