Bilmedin Şiiri - Gökçe Uluğ 3

Göz göze geldik az önce
Bilmedin!
Dünya karanlıkla,içim aydınlıkla savaştı
Bilmedin!

Ellerimiz bir oldu az önce
Buz gibi ellerin,nemli parmak uçların.
Kalbimdeki izine dokundun.
Açıldı sözlerimin kapısı
Bilmedin!

Hayaller kurduk az önce
İnadına mavi,inadına yeşil!
Bilmedin!
Gökyüzüne taşıdık ebemkuşaklarını
Taşındık,taştık yeryüzünden.
Bilmedin!

Bir teyyare dolusu umut ki;
Sorma! Haberin yok!
Uçtuk,kaçtık buralardan
Bilmedin!
Ceplerimiz boş,kalbimiz yükünü almış.
Bavullarda telaş ve hüzün
Az ayrılığın sancısı, biraz da hasret mutluluğa.
Bilmedin!

Şarkılar söyledik az önce,
Hayat! birazdan sahnede.
Biz vokaldeyiz aynı ışıklı sahnede.
Bilmedin!
Beyaz peçeteye yazılmış bir istek,
Söylenmesi beklenen o şarkı gibi,
Zamanın yetmediği ön sahne işte.
Bilmedin!
Oysa ki hayat söyleyecek dur bekle!
Ve vokalde biz;

“Alkışı duyduk,ihaneti bildik!
Sesim de oldu sessizliğim de .
Seviştiğim de oldu benim.”

Burdan da başımızı alıp gittik.
Alkışlar hayata,
Yorgun sesimizin hüznü bize kaldı.
Bilmedin!

Şiir olduk az önce,
İmlasız,kafiyesiz,uyaksız
Bilmedin!

Toprağın süzdüğü su gibi kelimeler,
Kalemimden umut umut aktı nehirlere.
Denize doğru koştu cümlelerim,
Bilmedin!

Aştık,uçtuk,coştuk,taştık!
Aşktık! Az önce vardık ,ulaştık!
Mavi bir rüya gördük az önce,
Bilmedin!