Bilmedin Şiiri - Günay Bozkuş 2

BİLMEDİN
Sen gittin, bahar gitti, umut gitti seninle
Gidişin, celladıma vur emriydi, bilmedin
Gül soldu, bülbül yasta, ölüyor mateminle
Gidişin, şu kalbime dur emriydi, bilmedin

Bir hançer darbesiydi göksümün kafesinde
Eridim, zerre kaldım bezirgan kefesinde
Mevsimler dona kesti, buz tuttu nefesinde
Gidişin, sevdalara Sur emriydi, bilmedin

Dönersen ki, namertsin, bilsen yar ağlayacak
Kolum kanadım kırık, olmasın, bağlayacak
Tufanı başlatacak, dağları dağlayacak
Gidişin, tuzaklara kur emriydi, bilmedin

Kaybettim benliğimi, Canan aldı, aldıysa
Her şeyden uzaklaştım, unuttum ne kaldıysa
Çekip gitmek yaraşır, yâr çöllere saldıysa
Gidişin, cehenneme tur emriydi, bilmedin