Bilmediğini Bilmek

Tahakküm ikliminin cisim bulan serçesi,
Daha içi geçmeden içi göçenlerin var.
Küçücük bedeninin iz düşümü ejderha,
Nice akıllar aldı aklı pamuk başlardan.
Bir kadavradan farksız o günden sonra insan.
Şuursuz binlerce göz hiçliğin dostu oldu,
Umarsız soluk tenler sistem ipine bağlı;
Kalan birkaç akıllı, delirip saçlar yoldu.
Cehaletle savaşta erdem yendi kendini;
Sürüklendi denizin cüsseli sularında,
Delikli kayalarda belki kaldı tortusu.
Ahlak, sirk alanında uyuşuk beyinlerin,
Bakıp da göremediği yanıcı organizma!
Gör! vardan daha çok var şu yok bildikleriniz;
Papağanınkine eş artık cikcikleriniz.
Silkelen ıslak köpek, bunlar sahte yağmurlar;
Silkelen ki hakiki su temizlesin seni.
Yer aç kendinde aklın bilge bulutlarına,
Kitaplar bir lekeyle temizler kirlerini.
Bildiğin tek harf eğer hakkını vermiyorsa,
Bir incir yaprağının ardında ki insansın!
Bildiğin onca ilim hakkını vermiyorsa,
Bir incir yaprağının önünde ki insansın!
Bildiğini sanmakla hiç bilmemek kardeştir!
Kafî bunca çıplaklık; giy şu öz libasını!
Su ol, büyü dalga ol, ulaş o tortulara.

Zor değil cehaletin kara pasını silmek,
En ulvi bilgi şöyle: ''Bilmediğini bilmek''