Bilmeden Şiiri - Aydın Duran

Ufuklara bakar iken dem be dem
Bir acayip hale düştüm bilmeden
Ne iten vardı halbuki nede çeken
Sen girdabına düştüm bilmeden

Siyahtan geçtim ak lara döndüm
Leyla yı ararken mevla yı gördüm
Bir sahra çölünde yönümü buldum
Pusula ma sen düştün bilmeden

Hani binlerce mecra idi uzaklığın
Uzakları bile yakın etti yakınlığın
Beni sen, seni ben ederken baktığın
Gözlerine mahpus oldum bilmeden

Bilsem de olurdu bilmesem de
Sesin soluğun an ve an ensemde
Çıkıp geldiğin o seher vaktinde
Yoluna mahkum oldum bilmeden

Bu kafiyeler, bu redif ler senin
En güzel söz kelam, hep senin
Şiirler şarkılar hep senin eserin
Mısralara meftun oldum bilmeden

Ben bir müptezel, sen de cismi can
Her güzeli sende görür mü insan
Varsa bir bilen, söylesin bir duyan
Akıl baştan gider mi bilmeden .