Bilmeden Şiiri - Ali Havan

Aynada tanımaz oldum kendimi
Yılları yıllara sattım bilmeden
Zaman taşkın bir su, yıktı bendimi
Hırçın iklimlere çattım bilmeden

Korkular gölgemi buldu ilk önce
Ellerine düştüm sisli bir gece
Yağmurlar düşmeden inceden ince
Yorgun hülyalara yattım bilmeden

Keskin bir dönemeç yol üstü sırat
Musalla başında can verir murat
Kader ince çizgi, kırışır surat
Ayları günlere kattım bilmeden

Aklımı kaybettim, kendimi buldum
Güneş perdelendi, ay’a tutuldum
Çarmıha gerildim, gülle vuruldum
Darağaçlarını çattım bilmeden

Peşinde gezdirdim eksik yanımı
Hürmetle sakladım senle anımı
Dindirmek isterken bu hicranımı
Her gün acı lokma tattım bilmeden

Azığım bir tutam tuz kaldı bende
Yüreğim yarıldı kaç kez sayende
Senin hayaline dalarak sende
Kalbinin içinde attım bilmeden

Sende başlamayı sende bitmeyi
Siyah gözlerine dalıp gitmeyi
Bazen var olmayı bazen yitmeyi
Bazen çılgın akan şattım bilmeden

Terk ettim hicabı yırttım arımı
Koca bir hiçliğe kattım varımı
Ulu orta saldım gözyaşlarımı
Tek tek yağmurlara sattım bilmeden

Sebîlî yol oldu, duraksız kaldı
Yâre uçacaktı, Burak'sız kaldı
İçini dökmeye varaksız kaldı
Noktasız virgülsüz hattım bilmeden
Elazığ/1999
(Teşehhüt Miktarı 2020)